Powszechnie wiadomo, że płyn owodniowy stanowi środowisko dla rozwijającego się w macicy płodu. W ciąży zawsze sprawdza się jego ilość. Indeks AFI, bo o nim mowa, ma za zadanie ochronić matkę i dziecko przed ewentualnymi powikłaniami i w porę im zapobiec. Rozpoznanie wielowodzia lub małowodzia ma też wpływ na dalsze postępowanie, jeśli chodzi o przebieg ciąży. Czasem zdarza się, że wycieka płyn owodniowy, a ciężarna nie jest tego świadoma, dlatego tego rodzaju badanie jest ważne dla każdej kobiety w ciąży. Najbardziej niebezpiecznym stanem jest bezwodzie. Spadek produkcji płynu owodniowego jest uważany za patologię i traktowany jako poważny stan, którego nie powinno się bagatelizować.

Przyszła mama, która podejrzewa u siebie sączenie się wód płodowych, może to zbadać za pomocą testu dostępnego w aptece bez recepty. Jeśli wynik potwierdzi się, będzie to ważna informacja dla jej lekarza prowadzącego. Być może u ciężarnej doszło do przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego lub zakażenia bakteryjnego, co należy niezwłocznie sprawdzić. Niektóre kobiety nie mają żadnych objawów infekcji, a mimo to dochodzi u nich do przedwczesnego odejścia wód płodowych. W takich sytuacjach trzeba się udać do szpitala, ponieważ nie wiadomo, co jest konkretną przyczyną tego zjawiska i czy stanowi ono zagrożenie dla dziecka.

Przedwczesne odejście wód płodowych określa się terminem PPROM, co w angielskim tłumaczeniu oznacza preterm premature rupture of membranes. Używa się tego określenia, jeśli wyciek nastąpił przed 34 tygodniem ciąży. Jeśli odejście wód było samoistne, nazwę tą zmienia się na SROM, czyli na spontaniczne odejście wód płodowych (ang. spontaneous rupture of membranes). Wyciek wód płodowych może też wystąpić na skutek działań lekarza, który przeprowadzał u ciężarnej zabieg amniopunkcji lub inne badanie do celów diagnostycznych. Zdarza się to jednak bardzo rzadko.

Kobiety, którym pęcherz płodowy pękł między 34 a 37 tygodniem ciąży, powinny zostać na obserwacji w szpitalu. Matce podaje się też antybiotyki, które mają zapobiec zakażeniu wewnątrzmacicznemu płodu. Ważne, aby była ona pod stałą opieką lekarza. Zastosowanie antybiotykoterapii w takich sytuacjach jest czysto profilaktyczne. Leki nie tylko chronią noworodka. Zmniejszają one też znacznie ryzyko zapalenia błon płodowych lub zbyt wczesnego rozwiązania. U kobiety nie ma konieczności indukcji porodu, chyba że są ku temu ewidentne przesłanki.

Odejście wód płodowych to kwestia indywidualna. Może nastąpić zarówno przed 37 tygodniem ciąży (wówczas kobieta jest zagrożona przedwczesnym porodem), jak i po tym czasie (wtedy odejście wód płodowych najczęściej zwiastuje poród). Zjawisko to wygląda inaczej u każdej ciężarnej. Czasem kobieta w ogóle tego nie odczuwa. Strumień wód to rzadkość. Zazwyczaj jest ich niewielka ilość, a o rozpoczęciu porodu świadczą regularne skurcze co 10 minut lub częstsze. Bardzo ważną informacją jest czas zgłoszenia się do szpitala od momentu odejścia wód. Jeśli ciężarnej odeszły wody płodowe i odczuwa ona skurcze, prawdopodobnie w ciągu 12 najbliższych godzin rozpocznie się u niej akcja porodowa.

Bardzo duże znaczenie ma kolor wód płodowych. Zwykle przypominają one bezbarwny płyn pozbawiony zapachu. Pod koniec ciąży mogą zmętnieć, ale nie jest to nic niepokojącego. Jeśli przybierają konkretną barwę, może to świadczyć o nieprawidłowości w przebiegu ciąży. Jednym z powikłań jest niedotlenienie dziecka lub jego śmierć w łonie matki. Kobieta, która zaobserwowała u siebie dziwny kolor sączących się wód płodowych, powinna jak najszybciej udać się do lekarza lub najbliższego szpitala.